Wiele wirusów ma potencjał pandemiczny. Na przykład koronawirus odpowiedzialny za ciężki zespół ostrej niewydolności oddechowej (SARS), który po raz pierwszy pojawił się w południowych Chinach w listopadzie 2002 r., Spowodował 8096 przypadków i 774 zgonów w 26 krajach przed zatrzymaniem się w lipcu 2003 r. Głównie z powodu izolacji i kwarantanny. Pod względem trwałości, wszechstronności, potencjalnej ciężkości i szybkości rozprzestrzeniania się, niewiele wirusów rywalizuje z wirusem grypy. Endemiczny w wielu gatunkach, w tym ludzi, ptaków i świń, wirus grypy powoduje coroczne epidemie przerywane sporadycznymi ogólnoświatowymi pandemiami, które charakteryzują się ciągłym rozprzestrzenianiem się społeczności w wielu regionach świata. Poza rozprzestrzenianiem się, stopień, w jakim pandemia jest definiowana zgodnie z ciężkością choroby, lub czy można ją po prostu opisać jako często powodującą wiele chorób i zgonów, pozostaje niejednoznaczna.2 W najgorszym przypadku pandemia grypy może być katastrofalna: Szacuje się, że pandemia grypy w latach 1918-1919 zainfekowała 500 milionów osób na całym świecie i zabiła od 50 do 100 milionów osób.3 W typowym roku sezonowych wybuchów epidemii na półkulach północnej i południowej wirus grypy powoduje aż 5 milionów przypadków ciężka choroba u ludzi i 500 000 zgonów.4
W ciągu ostatniego dziesięciolecia sporadyczne przypadki ciężkiej grypy i zgonów u ludzi zostały spowodowane przez wiele wirusów ptasiej grypy A, w tym wirusa H5N1, wykrytego po raz pierwszy w 1997 r., Oraz wirusów H7N9 i H10N8, po raz pierwszy zgłoszonych w 2013 r. Takie sporadyczne przypadki mogą być zwiastunami pandemii gromadzącej, ale prawdopodobieństwo jest trudne do osądzenia, ponieważ nie wiadomo, jak często podobne epizody zoonotyczne pojawiały się w ciszy w przeszłości, kiedy nadzór był bardziej ograniczony i nie powodował pandemii.
Ostatnia globalna pandemia została spowodowana przez szczep grypy A (H1N1), który został po raz pierwszy wykryty w Ameryce Północnej w 2009 roku (grypa A [H1N1] pdm09). Wydarzenie to spowodowało pierwszą aktywację przepisów zawartych w Międzynarodowych przepisach zdrowotnych z 2005 r. (IHR), które weszły w życie w 2007 r.5. Rozprawy, które doprowadziły do rewizji IHR z 2005 r., Zostały ukształtowane przez doświadczenie w wybuchu SARS w 2003 r. Przepisy określają zakresy odpowiedzialności poszczególnych osób. krajów i przywódczą rolę Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w deklarowaniu i zarządzaniu sytuacją zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym.
Pandemia H1N1 z 2009 r. Pokazała sytuację w zakresie zdrowia publicznego o niepewnym zakresie, czasie trwania i skutku. Doświadczenie ujawniło mocne strony nowo wdrożonego IHR, a także liczne braki i defekty, w tym luki w globalnym, krajowym i lokalnym zdrowiu publicznym; ograniczenia wiedzy naukowej; trudności w podejmowaniu decyzji w warunkach niepewności; złożoność we współpracy międzynarodowej; i wyzwania w komunikacji między ekspertami, decydentami i opinią publiczną.
Na prośbę WHO międzynarodowy komitet, któremu przewodniczyłem, dokonał przeglądu doświadczeń związanych z pandemią, zwracając szczególną uwagę na funkcję IHR 2005 i wyniki WHO.6 Ponieważ był to pierwszy raz w 2005 r. IHR był testowany w rzeczywistej sytuacji, było nieuniknione, że aspekty reakcji na serię epidemii i późniejszej pandemii mogły zostać ulepszone
[patrz też: wzorcowanie przyrządów pomiarowych, ekrany bezszwowe, przeszczep chondrocytów ]
Powiązane tematy z artykułem: ekrany bezszwowe przeszczep chondrocytów wzorcowanie przyrządów pomiarowych