Dupilumab w przetrwałej astmie z podwyższonym poziomem eozynofili AD 6

Wymuszona objętość wydechowa w ciągu sekundy (FEV1) i procent przewidywanej FEV1 były większe w przypadku dupilumabu niż w przypadku placebo w czasie trwania badania (panel C), a liczba nocnych przebudzeń była niższa (panel D). Paski I wskazują błędy standardowe. Zaostrzenia astmy wystąpiły u 26 pacjentów: 3 otrzymujących dupilumab (6%) i 23 otrzymujących placebo (44%) (iloraz szans z dupilumabem, 0,08, przedział ufności 95% [CI], 0,02 do 0,28; p <0,001) (tabela 2 i Figura 2A). Żaden pacjent nie był hospitalizowany z powodu zaostrzeń astmy. Najczęstszymi zdarzeniami kwalifikującymi się jako zaostrzenie astmy były zmniejszenie porannego PEF i zwiększone stosowanie leków doraźnych, każde zgłaszane odpowiednio u 2% i 19% pacjentów w grupach otrzymujących dupilumab i placebo (Tabela 2).
Dodatkowe punkty końcowe
Czas do zaostrzenia astmy był dłuższy (ryc. 2B), a ryzyko zaostrzenia zmniejszono w przypadku dupilumabu w porównaniu z placebo (współczynnik ryzyka, 0,10, 95% CI, 0,03 do 0,34, p <0,001). Dla wszystkich drugorzędowych punktów końcowych, pomiary w tygodniu 12 faworyzowały dupilumab, a różnice między grupami były znaczące, z wyjątkiem wieczornych PEF, przebudzeń nocnych i niektórych elementów SNOT-22 (Tabela 2 oraz Tabela S2 w dodatkowym dodatku).
Funkcja płuc w czasie
Dupilumab wiązał się ze znaczącym wzrostem od wartości wyjściowej w procentach przewidywanego FEV1 i rzeczywistego FEV1 w 2. tygodniu, który utrzymywał się do 12 tygodnia (Figura 2C i Tabela S3 w dodatkowym dodatku) pomimo odstawienia LABA i wziewnych glikokortykoidów, z niewielkim zmniejszenie FEV1 w piątym tygodniu zbiegające się z odstawieniem LABA. Podobną poprawę zaobserwowano w porannym PEF z dupilumabem, ale poprawa wieczornego PEF była mniejsza (ryc. S1 w dodatkowym dodatku).
Objawy astmy i stosowanie beta-agonisty w czasie
Wynik ACQ5 poprawił się w obu grupach badanych w tygodniu (ryc. Następnie wynik ACQ5 w grupie otrzymującej dupilumab nadal się poprawiał, podczas gdy efekt placebo ustabilizował się, ze znaczącą różnicą między grupami w trzecim tygodniu (Tabela S3 w Dodatku Uzupełniającym), która utrzymywała się do 12 tygodnia.
Poranne objawy astmy wzrosły od początku badania do 12 tygodnia z placebo. W przypadku dupilumabu nastąpił początkowy spadek, a wyniki pozostały poniżej wartości wyjściowej do 12. tygodnia (ryc. S3A i S3B w dodatkowym dodatku). Podobny wzór (ale z większą zmiennością) zaobserwowano dla wyników wieczornych objawów astmy (ryc. S3C i S3D w dodatkowym dodatku).
Nocne pobudki były stabilne w grupie placebo przez tydzień 6, a następnie wzrastały między 6. a 12. tygodniem
[patrz też: medicus ciechanów, rak charakterystyka, mateusz mijal wikipedia ]